Ze domineren de skyline van steden als New York, Londen en Singapore: de woontorens voor de superrijken. Maar ze worden maar een paar weken per jaar bewoond. Hoe verrijking tegelijkertijd verarming kan zijn. Voor De Groene Amsterdammer van 18 november schreef ik een essay voor Stadsleven“Big Spender“ over de invloed van buitenlandse superrijken op de stad.
De pied-à-terre is een dubbelzijdig zwaard: het is enerzijds bewijs van het succes van een stad, anderzijds holt het die stad ook uit. Als je ’s avonds over de Paseo de Grácia in Barcelona flaneert zie je boven de winkels bijna nergens een lichtje branden. Londenaren klagen erover dat er in chique wijken als Knightsbridge en Mayfair geen kip meer over straat loopt – of hooguit wat mijn taxichauffeur laatst ‘a fancy Arab’ noemde.
Lees hier mijn essay: [embeddoc url=”http://www.tracymetz.nl/wp-content/uploads/2015/11/Tracy-Metz-Big-Spenders-Essay-De-Groene-Amsterdammer-18-november-2015.pdf” download=”all”]