Voor zijn podcast had ik een geanimeerd en inhoudelijk gesprek met mobiliteitsdeskundige Geert Kloppenburg, over de succes- en faalfactoren voor steden. En over wat het betekent als een stad té veel succes heeft – zoals Amsterdam nu.
Beluister hier de podcast:
Voor de zeventiende-eeuwse tuinen van Paleis Het Loo heeft kunstenaar-architect Daniel Libeskind vier sculpturen gemaakt die de gevaren van klimaatverandering verbeelden. ,,In die tijd zag men pas schoonheid in de natuur als die onderworpen was aan de mens. Maar dat is te ver gegaan.” De beelden blijven drie jaar staan, terwijl het paleis een ingrijpende verbouwing ondergaat. Ondertussen gaat de worsteling door rond zijn Namenmonument voor Amsterdam. ,,Architectuur is altijd politiek, het is een vorm van publieke dienstverlening.”
Een vrachtwagen als een bloem, een kartonnen doos als een schaaltje. Op hun expositie ‘Zeen’ in FOAM, een keuze uit achttien jaar werk, toont het duo Scheltens & Abbenes objecten die soms enkel bestaan bij de gratie van het beeld. Ze werken in opdracht van modemerken, tijdschriften en vormgevers, maar in de loop van de tijd is het verschil tussen autonoom en toegepast uit hun werk verdwenen. „Wij zijn opdrachtnemer en opdrachtgever tegelijk geworden.”
Voor de groots opgezette manifestatie Broken Nature: Design Takes On Human Survival in Milaan heeft samensteller Paola Antonelli, curator design aan het MoMA in New York, ontwerpers van over de hele wereld bijeengebracht om te laten zien hoe design kan helpen onze banden met de natuur te herstellen. „Dat noem ik restorative design”, zegt zij. „De diepe, dringende crisis waar we in zitten, brengt juist een enorme golf aan creativiteit teweeg.”
Stadsleven en internationaal platform What Design Can Do hebben de handen ineengeslagen en op 6 maart 2019 een live talkshow samengesteld over nieuwe ideeën voor schone energie in 5 wereldsteden op 5 continenten. WDCD had in samenwerking met de IKEA Foundation de Clean Energy Challenge uitgeschreven, waar meer dan 450 inzendingen op kwamen.
De Iraakse architecte Raya Ani vertrok na haar studie naar Amerika, maar keert nu regelmatig terug naar haar geboortestad Bagdad om met de wederopbouw te helpen. “Goede gebouwen zijn overal nodig. Maar een goed gebouw op een plek waar mensen er dringend behoefte aan hebben, is nog veel belangrijker.” Haar plan voor Bagdad is geen gebouw, maar eerder een social experiment.