Graffitikunst zonder de stadse scherpte van toen
De Amsterdamse galerie Vroom & Varossieau laat oud en nieuw werk zien van graffitikunstenaars als Blade, Dondi, Futura 2000, Rammellzee en Richard Hambleton. Lees mijn recensie van de expositie uit de NRC van 12 april.
Met de reeks ‘Icons’ viert de tweejarige Amsterdamse galerie Vroom & Varossieau vijftig jaar street art. Met gevoel voor dramatiek verklaren ze op hun website deze vorm van kunst in de openbare ruimte „zonder twijfel de belangrijkste kunstvorm van de 21ste eeuw”, en met de ‘iconen’ onderzoeken ze de wortels van de graffiti en de street art, het beschilderen van muren. Nu laten ze oud en nieuw werk zien van Blade, Dondi, Futura 2000, Rammellzee en Richard Hambleton.
Bij de opening blijkt graffitipionier Blade op inmiddels 61-jarige leeftijd een keurige heer in wit overhemd, zwarte broek en een gouden kruis om de hals. Als 15-jarige New Yorkse jongen begon hij in 1972 met het beschilderen van metrostellen, en toen hij tien jaar later ermee ophield – „ik kon niet meer hard genoeg lopen om uit handen van de politie te blijven” – had hij wel vijfduizend ‘pieces’ geschilderd met zijn artiestennaam in zijn kenmerkende ‘bubble’ letters.
Het was de uitnodiging om in Amsterdam tentoon te stellen, bij de eerste graffitigalerie van Yaki Kornblit, waardoor Blade op doek ging schilderen in plaats van op treinen. Een van de doeken die nu bij Vroom & Varossieau hangt, is een eerbetoon aan die tijd, met een gestileerde skyline van Manhattan boven en onder een trein met daarop heel groot – uiteraard – ‘Blade’ geschilderd. Lachend laat hij in een boek over zijn werk een foto zien van een buitenmuur die hij heeft beschilderd op het Museum of Contemporary Art in Los Angeles, die door twee politie-agenten wordt bewaakt. „Toen maakten ze jacht op me, nu beschermen ze mijn werk omdat het kunst is geworden!”
Sinds een aantal jaar woont Blade, oftewel Steve Ogburn, in Florida. Daar maakt hij vrolijke, decoratieve doeken in psychedelische kleuren die in de verte doen denken aan zijn graffitistijl – maar zonder de stadse scherpte van toen. Ze maken pijnlijk duidelijk dat het tijdperk waarin Blade groot is geworden, is echt voorbij.