Blij en gevleid met dit portretterende interview door Tim Wagemakers met mij voor Het Parool, de krant waar mijn journalistieke carrière is begonnen in 1980. Over mijn leven in Nederland, over Amsterdam en hoe ik hier terecht ben gekomen, zelfs over mijn jeugd, en ook over Amerika nu. “Ik ben verbijsterd hoe dat land onder mijn handen is weggeglipt.”

Met prachtige foto’s door Jonathan Herman.

Wat een eer! Bij mijn afscheid als directeur van het John Adams Institute op 4 september kwam ineens locoburgemeester en wethouder cultuur Touria Meliani uit de coulissen lopen met de ambtsketing om. Toen pas vermoedde ik het: ik werd onderscheiden met de Andreaspenning van de stad Amsterdam voor mijn bijdrage aan het culturele leven van de stad. Voor Stadsleven, StadsSalon, het John Adams, mijn podcasts, mijn journalistieke werk – alles bij elkaar opgeteld bracht de stad ertoe mij zo te eren. Ik was verbluft en ontroerd. Dank, Amsterdam, mijn zo dierbare thuis!

Na 12 jaar als directeur laat ik het John Adams in de meer dan capabele handen van mijn opvolger Ian Kenny, in de wetenschap dat het instituut verzekerd is van zowel continuïteit als vernieuwing. Een prachtige legacy!

Het heeft dertien jaar gekost, maar het is gelukt: de Universiteit van Amsterdam heeft een nieuwe bibliotheek, naar een ontwerp van MSVA Architects en Buro Van Stigt. De opvallende gevel aan de Nieuwe Doelenstraat bestaat uit een zin van Martinus Nijhoff – ‘Lees maar, er staat niet wat er staat’- in 24 talen in 3D geprinte letters. En de twee oude gebouwen van het complex zijn met elkaar verbonden door middel van een glazen dak, dat de ruimte ertussen tot een bruikbare nieuw overdekt plein maakt. Een enorm complexe opgave op een piepkleine binnenstadskavel. Lees hier mijn recensie voor De Architect (registratie verplicht) en zie mijn foto’s: https://www.dearchitect.nl/307142/307142

Als beginnende reporter bij NRC schreef ik 37 jaar geleden een reportage over twee nieuwe experimentele wijken in Almere, de Fantasie en de Realiteit. Er moest in die erg nieuwe en functionele new town ook iets geks gebeuren, vond een groep inwoners, en ze schreven wat prijsvragen uit voor tijdelijke woningen. Als het maar niet brandgevaarlijk was en niet instortte, mocht alles.Nu wordt voor het eerst waarschijnlijk een van de panden van de Realiteit gesloopt, ‘Boven de Zeespiegel’ van Jan Wagenaar. Dus ging ik voor de krant opnieuw terug na al die tijd om te kijken hoe ze er bij staan. Wat is er nog over van de pioniersgeest van toen, van ‘het pretpark voor tien gekken’? En wat kunnen we leren van hun durf?

Het zomernummer van landschapstijdschrift De Blauwe Kamer gaat over vrijetijd en de impact ervan op onze omgeving. Laat dat nou het onderwerp zijn geweest van mijn boek ‘PRET! Leisure en Landschap’ van NAi010 Uitgevers dat verscheen in 2002, met foto’s door Janine Schrijver en Otto Snoek. JaapJan Berg ging nu met mij in gesprek over wat er sindsdien is veranderd. Nou, het fenomeen van de tiktokrij bijvoorbeeld! Hieronder de pdf.

(foto Nadine van den Berg)

Deze architectuurbiënnale in Venetië toont een vindingrijk mengsel van technologie en natuur waarmee de mensheid zich niet alleen tegen de elementen kan beschermen, maar vooral tegen zichzelf. Optimisme heeft de overhand. Het Nederlandse paviljoen is als sportsbar ingericht voor nieuwe spellen die afrekenen met het idee dat er altijd een winnaar, en dus ook een verliezer, moet zijn.

Fenix, het nieuwe kunstmuseum over migratie in Rotterdam, zit in een lange, lage loods uit 1923 aan de Maas in Katendrecht. In opdracht van de filantropische stichting Droom & Daad heeft de Chinese architect Ma Yansong van bureau MAD er een eyecatcher aan toegevoegd: de Tornado. Het is een glimmende dubbele helix van twee trappenhuizen die om elkaar heen draaien en op twee plekken elkaar kruisen, en de bezoeker naar het dak voeren voor een prachtig uitzicht over de stad. Het is, gelukkig, méér dan een eyecatcher alleen.

De 168 woningen in het nieuwe woongebouw Vertical markeren een omslag in de transformatie van Sloterdijk, een wijk uit de jaren tachtig die tot nu toe louter uit kille kantoren en infrastructuur bestond. De gemeente was al begonnen Sloterdijk te verlevendigen met hotels en studentenhuisvesting. Nu is Vertical door een heel team aan architecten – een heel team aan architecten: NL Architects, Chris Collaris van i29 Architects, Space Encounters, Studio Donna van Milligen Bielke en DS Landschapsarchitecten – op een lege kavel nabij het station als eerste woningbouwproject gerealiseerd. Inclusief groene gevels, daktuin, en ingebouwde nestkastjes én een brede mix aan groottes en prijzen. En zowaar, op een zonnige doordeweekse dag lopen er aardig wat mensen over straat.

Lees HIER mijn recensie voor De Architect (gratis na registratie) en bekijk hieronder nog wat foto’s