Het heeft dertien jaar gekost, maar het is gelukt: de Universiteit van Amsterdam heeft een nieuwe bibliotheek, naar een ontwerp van MSVA Architects en Buro Van Stigt. De opvallende gevel aan de Nieuwe Doelenstraat bestaat uit een zin van Martinus Nijhoff – ‘Lees maar, er staat niet wat er staat’- in 24 talen in 3D geprinte letters. En de twee oude gebouwen van het complex zijn met elkaar verbonden door middel van een glazen dak, dat de ruimte ertussen tot een bruikbare nieuw overdekt plein maakt. Een enorm complexe opgave op een piepkleine binnenstadskavel. Lees hier mijn recensie voor De Architect (registratie verplicht) en zie mijn foto’s: https://www.dearchitect.nl/307142/307142

Als beginnende reporter bij NRC schreef ik 37 jaar geleden een reportage over twee nieuwe experimentele wijken in Almere, de Fantasie en de Realiteit. Er moest in die erg nieuwe en functionele new town ook iets geks gebeuren, vond een groep inwoners, en ze schreven wat prijsvragen uit voor tijdelijke woningen. Als het maar niet brandgevaarlijk was en niet instortte, mocht alles.Nu wordt voor het eerst waarschijnlijk een van de panden van de Realiteit gesloopt, ‘Boven de Zeespiegel’ van Jan Wagenaar. Dus ging ik voor de krant opnieuw terug na al die tijd om te kijken hoe ze er bij staan. Wat is er nog over van de pioniersgeest van toen, van ‘het pretpark voor tien gekken’? En wat kunnen we leren van hun durf?

Deze architectuurbiënnale in Venetië toont een vindingrijk mengsel van technologie en natuur waarmee de mensheid zich niet alleen tegen de elementen kan beschermen, maar vooral tegen zichzelf. Optimisme heeft de overhand. Het Nederlandse paviljoen is als sportsbar ingericht voor nieuwe spellen die afrekenen met het idee dat er altijd een winnaar, en dus ook een verliezer, moet zijn.

Fenix, het nieuwe kunstmuseum over migratie in Rotterdam, zit in een lange, lage loods uit 1923 aan de Maas in Katendrecht. In opdracht van de filantropische stichting Droom & Daad heeft de Chinese architect Ma Yansong van bureau MAD er een eyecatcher aan toegevoegd: de Tornado. Het is een glimmende dubbele helix van twee trappenhuizen die om elkaar heen draaien en op twee plekken elkaar kruisen, en de bezoeker naar het dak voeren voor een prachtig uitzicht over de stad. Het is, gelukkig, méér dan een eyecatcher alleen.

De 168 woningen in het nieuwe woongebouw Vertical markeren een omslag in de transformatie van Sloterdijk, een wijk uit de jaren tachtig die tot nu toe louter uit kille kantoren en infrastructuur bestond. De gemeente was al begonnen Sloterdijk te verlevendigen met hotels en studentenhuisvesting. Nu is Vertical door een heel team aan architecten – een heel team aan architecten: NL Architects, Chris Collaris van i29 Architects, Space Encounters, Studio Donna van Milligen Bielke en DS Landschapsarchitecten – op een lege kavel nabij het station als eerste woningbouwproject gerealiseerd. Inclusief groene gevels, daktuin, en ingebouwde nestkastjes én een brede mix aan groottes en prijzen. En zowaar, op een zonnige doordeweekse dag lopen er aardig wat mensen over straat.

Lees HIER mijn recensie voor De Architect (gratis na registratie) en bekijk hieronder nog wat foto’s

Opportuna, een woontoren van 174 sociale huurwoningen in een toren van twintig verdiepingen steekt nogal af tegen de omliggende zee van lage Wederopbouw-architectuur in Amsterdam Nieuw-West. En toch is de toren volgens architect Uri Gilad van Office Winhov ‘een eigentijdse ode’ aan de wederopbouwarchitectuur die aan de basis ligt van deze snel verdichtende wijk. De starters die hier hun eerste eigen woning mogen huren – voor 5 jaar, dat wel – kunnen straks hun geluk niet op. Vooral dat de woningen in de breedte lagns de gevels zijn geplaatst, maakt een wereld van verschil.

Lees HIER mijn recensie voor De Architect (gratis na registratie) en bekijk hieronder nog wat foto’s.

Architectenbureau Team V heeft voor woningbouwcorporatie Ymere een blok van 175 woningen in de sociale sector gebouwd in het snel groeiende Amsterdam-Noord. Ze hebben er alles aan gedaan om het gebouw gastvrij en waardig te maken: swingende assymetrische balkons, een voortuin met handgemaakte keramieke poufjes, zelfs mooi gecamoufleerde regenpijpen. Zo kan sociale woningbouw ook zijn!

Lees HIER mijn recensie voor De Architect.

Vijf jaar heeft architectenbureau Mecanoo gewerkt aan de renovatie van De Nederlandsche Bank op het Frederiksplein in Amsterdam. De bank wil zich meer openstellen naar de stad en naar de samenleving. Nu het goud weg is worden de kluizen ‘De Nieuwe Schatkamer’ met tentoonstellingen. De lange brede binnenstraat is voor iedereen toegankelijk, net als de tuin waar vroeger de ronde toren stond. Mecanoo heeft het gebouw van Duintjer uit 1968 in ere gehouden, maar borduurt er ook op voort.

Lees HIER mijn recensie voor NRC (link is voor abonnees, pdf voor niet-abonnees) en bekijk hieronder mijn foto’s: