For the American magazine Dwell I wrote a piece about an intriguing house in Schoorl designed and built by its owners, the couple Ayla van Geest and Jordie Kuin, together with Ayla’s parents. By expanding an existing house they made space for three generations – and for their French bulldogs Bullie and Cooper! Ayla and Jordie furnished their well-designed expansion with lots of ‘pre-loved’ building materials.
De Amerikaanse fotograaf Wright Morris vertelde met zijn foto’s het verhaal van zijn land in crisistijd – zonder gezichten erbij. Geboren in 1910 in Lone Tree, Nebraska, de wide open spaces bleven aan hem trekken, ook toen hij allang in de grote stad woonde – want daar op het platteland lag voor hem het échte Amerika.
Eén op de vijf Nederlanders lijdt aan slapeloosheid. Voor haar project ‘Insomnia’ portretterde fotograaf Annabel Oosteweeghel zestien mensen in hun nachtelijke eenzaamheid, met het bed als een verstilde plaats delict.
De foto’s hangen op een tentoonstelling in De Fundatie in Zwolle; meer foto’s en ook interviews zijn te vinden in het prachtige boek ism Carlijn Vis en vormgever Sybren Kuiper.
Met de komst van het internet werd de bibliotheek dood verklaard. wie had nog behoefte aan stoffige opslagplaatsen vol bedrukt papier? Maar zie: ‘de bieb’ heeft zich helemaal heruitgevonden. Als sociale ontmoetingsplek, als een plek om iets nieuws te leren, om muziek te maken of iets op de 3D printer te maken, om te gamen of te studeren (op het internet), om er met vrienden iets te drinken met uitzicht over de stad.
Ik volg deze ontwikkeling sinds de bouw in 2004 van de bibliotheek van Seattle door OMA – dat nu ook de nationale bibliotheek van Qatar heeft ontworpen. Op veel plekken in de wereld volgen de voorbeelden elkaar rap op: Spijkenisse van MVRDV, Roset in Arnhem van Neutelings Riedijk, Utopia in het Belgische Aalst door Kaan, Oodi in Helsinki van AA, de al gelauwerde LocHal in Tilburg van Civic / Mecanoo / Braaksma Roos, en de nieuwse loot aan de stam, het pas geopende Groninger Forum van NL Architects.
One of this year’s memorable exhibitions was Fibra Architectures in the Pavillon de l’Arsenal in Paris. It was about architecture made of, yes, fiber: seagrass, bamboo, palm leaves, reeds, sugarcane leaves, banyan tree roots, straw, mycelium, wheat stalks, wicker, willow branches and the humblest of all – grass.
Bijna de hele eeuw twintigste eeuw lang was de Franse ontwerpster Charlotte Perriand (1903-1999) een leidende figuur in de wereld van design en architectuur. Ze was vormgever van de moderne wereld, praktisch en bevlogen tegelijk. Maar als vrouw stond ze altijd in de schaduw van beroemde architecten en schilder, zoals Le Corbusier en Fernand Léger.
De Fondation Louis Vuitton eert haar nu met een groots retrospectief waarvoor kosten noch moeite zijn gespaard. Vijftig van haar ontwerpen zijn bij elkaar gebracht of opnieuw gemaakt – een vakantiehuisje van haar hand is zelfs postuum voor het eerst gerealiseerd. Uit de tentoonstelling verrijst het beeld van een onvermoeibare vernieuwer. Lees hieronder mijn artikel voor NRC Handelsblad.
