Het is stikdruk in Casa Azul, het blauwe huis in een rustige wijk van Mexico City waar Frida Kahlo bij haar ouders opgroeide en ook na hun overlijden woonde. Het huis is een bedevaartsoord geworden, met slaapkamers voor dag en nacht en een werkruimte met bureau, rolstoel en schilderezel. Er loopt een blonde Israelische vrouw rond met net zulke bloemen in het haar en folkloristische kleding als Frida droeg. Buiten, in de lange wachtrij, staat een Amerikaanse die Frida groot op haar bovenarm heeft laten tatoeren.
Voor de zeventiende-eeuwse tuinen van Paleis Het Loo heeft kunstenaar-architect Daniel Libeskind vier sculpturen gemaakt die de gevaren van klimaatverandering verbeelden. ,,In die tijd zag men pas schoonheid in de natuur als die onderworpen was aan de mens. Maar dat is te ver gegaan.” De beelden blijven drie jaar staan, terwijl het paleis een ingrijpende verbouwing ondergaat. Ondertussen gaat de worsteling door rond zijn Namenmonument voor Amsterdam. ,,Architectuur is altijd politiek, het is een vorm van publieke dienstverlening.”
Een vrachtwagen als een bloem, een kartonnen doos als een schaaltje. Op hun expositie ‘Zeen’ in FOAM, een keuze uit achttien jaar werk, toont het duo Scheltens & Abbenes objecten die soms enkel bestaan bij de gratie van het beeld. Ze werken in opdracht van modemerken, tijdschriften en vormgevers, maar in de loop van de tijd is het verschil tussen autonoom en toegepast uit hun werk verdwenen. „Wij zijn opdrachtnemer en opdrachtgever tegelijk geworden.”
Voor de groots opgezette manifestatie Broken Nature: Design Takes On Human Survival in Milaan heeft samensteller Paola Antonelli, curator design aan het MoMA in New York, ontwerpers van over de hele wereld bijeengebracht om te laten zien hoe design kan helpen onze banden met de natuur te herstellen. „Dat noem ik restorative design”, zegt zij. „De diepe, dringende crisis waar we in zitten, brengt juist een enorme golf aan creativiteit teweeg.”
De Iraakse architecte Raya Ani vertrok na haar studie naar Amerika, maar keert nu regelmatig terug naar haar geboortestad Bagdad om met de wederopbouw te helpen. “Goede gebouwen zijn overal nodig. Maar een goed gebouw op een plek waar mensen er dringend behoefte aan hebben, is nog veel belangrijker.” Haar plan voor Bagdad is geen gebouw, maar eerder een social experiment.
‘Ik ben opgegroeid in de stad. De natuur, dat was om een wandeling in te maken – heel iets anders dan de ervaring van de jager, die zich echt ín de natuur begeeft. Door de jacht voelde ik voor het eerst dat ik ook deel ben van de natuur.’ Voor NRC interviewde ik fotografe Isabella Rozendaal (35) over haar grootse nieuwe project ‘Isabella Hunts’.
