De nieuwe superster in de architectuur, Ma Yansong uit China, heeft een uitkijkplatform ontworpen voor het nieuwe Landverhuizersmuseum dat in 2023 open moet gaan in de oude loods Fenix II op Katendrecht in Rotterdam. De zwevende trap naar het 24 meter hoge platform beschouwt hij als een metafoor voor de eeuwige bewegende stromen van de immigratie, het thema van het museum dat een initiatief is van de Stichting Droom en Daad.
Rotterdam krijgt hiermee het eerste cultuurgebouw in Europa van Ma Yansong, die net opdracht heeft gekregen voor het hoofdkantoor van Netflix in Los Angeles. Ik interviewde hem voor NRC Handelsblad. Ma: ,,Ik vind mijn werk niet futuristisch, maar juist traditioneel.” Read the article…
For the American magazine Dwell I wrote a piece about an intriguing house in Schoorl designed and built by its owners, the couple Ayla van Geest and Jordie Kuin, together with Ayla’s parents. By expanding an existing house they made space for three generations – and for their French bulldogs Bullie and Cooper! Ayla and Jordie furnished their well-designed expansion with lots of ‘pre-loved’ building materials.
Met de komst van het internet werd de bibliotheek dood verklaard. wie had nog behoefte aan stoffige opslagplaatsen vol bedrukt papier? Maar zie: ‘de bieb’ heeft zich helemaal heruitgevonden. Als sociale ontmoetingsplek, als een plek om iets nieuws te leren, om muziek te maken of iets op de 3D printer te maken, om te gamen of te studeren (op het internet), om er met vrienden iets te drinken met uitzicht over de stad.
Ik volg deze ontwikkeling sinds de bouw in 2004 van de bibliotheek van Seattle door OMA – dat nu ook de nationale bibliotheek van Qatar heeft ontworpen. Op veel plekken in de wereld volgen de voorbeelden elkaar rap op: Spijkenisse van MVRDV, Roset in Arnhem van Neutelings Riedijk, Utopia in het Belgische Aalst door Kaan, Oodi in Helsinki van AA, de al gelauwerde LocHal in Tilburg van Civic / Mecanoo / Braaksma Roos, en de nieuwse loot aan de stam, het pas geopende Groninger Forum van NL Architects.
One of this year’s memorable exhibitions was Fibra Architectures in the Pavillon de l’Arsenal in Paris. It was about architecture made of, yes, fiber: seagrass, bamboo, palm leaves, reeds, sugarcane leaves, banyan tree roots, straw, mycelium, wheat stalks, wicker, willow branches and the humblest of all – grass.
Bijna de hele eeuw twintigste eeuw lang was de Franse ontwerpster Charlotte Perriand (1903-1999) een leidende figuur in de wereld van design en architectuur. Ze was vormgever van de moderne wereld, praktisch en bevlogen tegelijk. Maar als vrouw stond ze altijd in de schaduw van beroemde architecten en schilder, zoals Le Corbusier en Fernand Léger.
De Fondation Louis Vuitton eert haar nu met een groots retrospectief waarvoor kosten noch moeite zijn gespaard. Vijftig van haar ontwerpen zijn bij elkaar gebracht of opnieuw gemaakt – een vakantiehuisje van haar hand is zelfs postuum voor het eerst gerealiseerd. Uit de tentoonstelling verrijst het beeld van een onvermoeibare vernieuwer. Lees hieronder mijn artikel voor NRC Handelsblad.
De Casa Orgánica van de Mexicaanse architect Javier Senosiain is als een grot ingebouwd in de zelf aangelegde grazige heuvels op een verborgen plek hoog boven Mexico-Stad. In de jaren tachtig bouwde hij dit huis waarin hij zijn fantasie volledige de vrije loop heeft gegeven. Alles aan de Casa Orgánica welft en krult en kronkelt.
Via gangen als slokdarmen en trappen als slakkenhuizen bereik je de woonkamer, de keuken en de slaapkamers waarin geen rechte hoek te bekennen is. Het grote rond bed loopt met met de welving van de muur, het enige wat boven de grasheuvels uitsteekt is de haaivormige studio. Het huis is nu aangesloten bij het Iconic Houses Netwerk, van bijzondere twintigste-eeuwse woonhuizen.
