Nederland leeft niet alleen met het water, maar in toenemende mate óp het water. In de werkende haven van Rotterdam drijven 40 koeien op het platform van de Floating Farm – zo blijft het voedsel dicht bij de stad. Dat drijvend bouwen en wonen – en boeren – is niet alleen handig, het is ook bittere noodzaak, vindt Rutger de Graaf van Blue 21. En wat als in 2121 heel west-Nederland onder water ligt? Ja, dat wordt zeker een chaos, zegt hoogleraar veranderkunde aan de Erasmus Jan Rotmans, maar die chaos moeten we omarmen. “Dan wordt het water een ontwikkelingspartner, een bondgenoot.”
Op nattigheid.nl vind je onder meer het volledige interview met Jan Rotmans, foto- en videoreportages over de Floating Farm en een uitzending van kinderwetenschapsprogramma Het Klokhuis over de drijvende stad Space@Sea, en een video die laat zien hoe de drijvende steden van Blue 21 eruit moeten komen te zien.
Een schil woningen wikkelen rond het drukke onstuimige café-restaurant Harbour Club op Cruquiuseiland in het Amsterdamse havengebied – dat is toch vragen om moeilijkheden? Nee hoor, architectuurbureau LEVS draait z’n hand er niet voor om. In een ingenieus en verrassend ontwerp heeft LEVS aan de bestaande laagbouw woningen toevegoed in diverse segementen – tot en met drie voormalige wijnsilo’s die nu bijzondere ééngezinswoningen zijn bovenop het dak. Lees hier mijn artikel voor De Architect.
In het laatste deel van de podcastreeks ‘Van Haven tot Stad’ voor De Architect spreken hoofdredacteur Merel Pit en ik met architect Koen Van Bockstal van BULK Architecten en ‘vastgoedregisseur’ Rozemie Claeys uit Antwerpen. We hebben het over het Cadix-terrein, onderdeel van het Eilandje dat tussen de stad en de haven ligt. Volgens Van Bockstal is de professionalisering van het bouwproces in Nederland doorgeslagen, waardoor de liefde voor het vak deels verdwijnt. “Kleinschalige, artisanale architectuur is verloren geraakt. De liefde voor materialiteit is, zeker bij Antwerpse bureaus, er juist echt ingeramd.”
Cody Hochstenbach, post-doc onderzoeker aan de UvA, laat zich zien als opinieleider op het gebied van de wooncrisis die behalve Nederland nog vele andere landen teistert. Nederland zou zich moeten onderscheiden met zijn volkshuisvestelijke traditie – maar die hebben we verkwanseld. Hoe dat heeft kunnen gebeuren, en wat we eraan moeten doen, beschrijft hij helder en indringend in zijn nieuwe boek ‘Uitgewoond. Waarom het hoog tijd is voor een nieuwe woonpolitiek’. “De volkshuisvesting is op haar sterkst als ze niet alleen een goedkoper alternatief biedt, maar een nieuwe standaard mag neerzetten.”
In de tweede podcast in de nieuwe reeks van De Architect – thema ‘Van Haven tot Stad’- spreken hoofdredacteur Merel Pit en ik met twee mensen die een belangrijk aandeel hebben gehad in het maken van Rotterdam tot wat het nu is: kunstenaar Joep van Lieshout en stedenbouwkundige Riek Bakker.
Joep vertelt over zijn plan Brutus, om van zijn complex aan de Keileweg, de oude tippelzone van Rotterdam, en een hoop andere gebouwen eromheen, een centrum voor makers en kunstenaars te maken met een museum en woningen. De kunst neemt de handschoen op van de gentrification en gaat zelf het stadsdeel optillen!
Riek doet verslag van de strijd die zij als vrouw heeft moeten leveren om haar grootse en moedige ideeën over Rotterdam aan de man te brengen – onder andere om de Erasmusbrug te laten bouwen door een jonge interieurarchitect van 32 voor 30 miljoen meer dan was begroot. Nog een geluk dat ze tussen zeven broers was opgegroeid. We spreken ook over het nieuwe boek over haar, ‘De Ruimte van Riek’, waarin ook haar eigen schilderijen zijn opgenomen, ook van de plattegrond van Rotterdam (zie hieronder). De stad mag haar dankbaar zijn!
